در زمان دویدن، ورزش کردن یا تصادف ممکن است درد شدیدی را پشت پاشنه پا حس کرده باشید. اما با بررسی پزشک متوجه میشوید استخوانهای پا کاملا سالم هستند. اما این درد شدید چه دلیلی دارد؟ پزشکها با بررسی شرایط بدن بیمار احتمالا پارگی یا کشیدگی تاندون آشیل را به عنوان یکی از حدسهای اولیهشان در نظر میگیرند. اما این بیماری چگونه است.
پارگی تاندون آشیل به واژه‌ای اطلاق می‌شود که به شکل آسیبی که به تاندون‌ها واقع می‌شود میگویند. تاندون‌ها از بافت‌های قوی و الیافی تشکیل شده‌اند که عضلات را به استخوان‌ها متصل می‌کنند. اگر یک تاندون آسیب ببیند و از حالت طبیعی خارج شود، این حالت را پارگی تاندونی گفته می‌شود. در صورتی که به این اطلاعات نیاز دارید در ادامه مقاله با ما همراه باشید.
پارگی تاندون آشیل چیست؟
میتوان گفت علت پارگی تاندون آشیل معمولاً صدمات و فشارهای زیادی است که به تاندون آشیل وارد می‌شود؛ مانند حرکات ناگهانی و بی‌احتیاطانه یا فعالیت‌های ورزشی شدید. این حرکات ممکن است منجر به یک شکستگی جزئی یا کامل تاندون شود.
علایم پارگی تاندون می‌تواند شامل درد شدید، تورم، آب‌رسانی و محدودیت در حرکت باشد. در صورت بروز پارگی تاندون آشیل، نیاز به بررسی توسط پزشک متخصص است. اگر پزشک پارگی تاندون را تأیید کند احتمالاً نیاز به انجام درمان‌های مختلف از جمله داروها، فیزیوتراپی یا حتی جراحی داشته باشید.
به هر حال اگر این نوع از آسیب را تجربه می‌کنید یا مشکوک به وجود آن هستید، بهتر است که به پزشک مراجعه کرده و راهنمایی‌های لازم را دریافت کنید.
علت پارگی تاندون آشیل چه چیزی است؟
تاندون آشیل در پشت پا و به ویژه در ناحیه پاشنه قرار دارد و می‌تواند به دلایل مختلفی پاره شود. برخی از علل پارگی تاندون عبارت‌اند از:
- ورزشهای فعال
فعالیت‌هایی مانند پرش، داشتن ورزشهای رزمی یا فوتبال باعث فشار و کشیدگی زیاد بر روی تاندون می‌شود که می‌تواند منجر به پارگی آن شود.
- تنش‌های ناشی از فعالیت‌های روزمره
برخی از فعالیت‌های روزمره ممکن است باعث تنش زیاد بر روی تاندون شود، مانند بلند کردن اشیا سنگین یا پیاده روی بر روی سطوح نامناسب.
- ضعیف بودن تاندون
ممکن است با عواملی مانند پیری یا عدم استفاده مکرر از تاندون، این قسمت از بدن ضعیف شود و احتمال پارگی آن افزایش یابد.
- آسیب مستقیم
آسیب جسمی به ناحیه پاشنه یا تاندون آشیل نیز می‌تواند به پارگی این تاندون منجر شود.
- عوامل زمینه‌ای
برخی عوامل زمینه‌ای مانند چاقی، بیماری‌های التهابی یا عوامل ژنتیکی نیز می‌توانند به افزایش خطر پارگی تاندون منجر شوند. افرادی که وزن بالایی دارند بیشتر از سایر مردم در معرض پارگی آشیل هستند. چرا که این وزن بالا فشار بیشتری به ناحیه پاشنه پا وارد میکند.
تشخیص پارگی تاندون آشیل چگونه است؟
تشخیص پارگی تاندون یک فرایند پیچیده است که نیاز به ارزیابی توسط یک پزشک متخصص دارد. این تشخیص ممکن است از طریق مراجعه به یک پزشک عمومی یا متخصص ورزشی (مثلاً جراح ارتوپدی) انجام شود.
برای تشخیص پارگی تاندون آشیل، پزشک ممکن است از روش‌های مختلفی استفاده کند که شامل موارد زیر می‌شود:
- تاریخچه بیماری
پزشک ممکن است سؤالاتی در مورد نشانه‌ها، علائم، و شرایطی که ممکن است منجر به این مشکل شده باشد، بپرسد. توجه داشته برخی اوقات اگر سوابق بیماری مراجعه کننده به خوبی بررسی نشود احتمال دارد که تشخیص اشتباه بدهند. پس تاریخچه بیماری فرد بسیار مهم است.
- بررسی فیزیکی
پزشک ممکن است از بیمار بخواهد تا حرکات خاصی انجام دهد تا بتواند منطقه آسیب دیده را بررسی کند. این شامل بررسی قابلیت حرکت، قدرت عضلات، و نقاط دردآور است. این حرکات متناسب با هر بیمار متفاوت است. پس به هیچ عنوان سعی نکنید خودتان با تمرین این حرکات به تشخیص بیماری بپردازید.
- آزمایشهای تصویری
آزمایشهای متفاوتی وجود دارد که به پزشک کمک میکند تا با دقت بیشتری تشخیص خود را اعلام کند. به‌عنوان‌مثال رادیولوژی، مغناطیس تصویری (MRI) و سونوگرافی می‌تواند به پزشک کمک کند تا تصویر دقیق‌تری از آسیب را ببیند.
- آزمونهای تکمیلی
علاوه بر آزمایشهای تصویری، آزمونهای تکمیلی دیگری وجود دارد؛ مانند آنالیز خون که برای اطمینان از عدم وجود عوارض دیگر مورد استفاده قرار می‌گیرد.
پس از انجام این مراحل، پزشک می‌تواند به تشخیص نهایی برسد و برنامه‌ای برای درمان پارگی تاندون آشیل شما ارائه دهد.
علائم و نشانههای پارگی تاندون آشیل چیست؟
علایم و نشانههای پارگی تاندون ممکن است عبارت باشند از:
- درد شدید
در ناحیه تاندون آشیل، معمولاً در ناحیه پشت پا و بالای عضله ساق پا. این درد ممکن است هنگام حرکت، فشار یا بارگذاری بیش از حد رخ دهد. با آسیب دیدن آشیل، شخص درد شدیدی را احساس میکند و با هر حرکت این درد افزایش مییابد.
- تورم و قرمزی
اگر بنا به هر دلیلی پاشنه پا و مخصوصاً تاندون آسیب ببیند ناحیه صدمه دیده ممکن است ورم کند و قرمز شود. این التهاب از نشانههای اولیه پارگی تاندون است.
- ضعیف عضلات
ممکن است احساس کنید که قادر به انجام حرکات سادهای مانند پلک زدن نیستید و عضلات شما ضعیف به نظر می‌رسد. این ضعف عضلات شخص را با شدت بیشتری در معرض آسیب دیدن عضلات قرار میدهد. به علاوه در صورتی که عضلات پا ضعیف شوند از نشانههای اصلی پاره شدن تاندون پا است.
- محدودیت حرکتی
ممکن است حداقل حرکت شما در ناحیه مورد آسیب کاهش یابد و حتی در برخی موارد غیرممکن شود.
- صدای خارشی یا منقطع شدن
هنگام انجام حرکات، ممکن است صداهای خارشی یا منقطع شدن احساس کنید که نشانه از پارگی تاندون آشیل است.
اگر احساس می‌کنید که ممکن است تاندون شما آسیب دیده است، بهتر است به پزشک مراجعه کنید تا تشخیص دقیق و درمان مناسب را دریافت کنید.
کشیدگی تاندون آشیل چه خطراتی دارد؟
کشیدگی تاندون (Achilles Tendon) که تاندون پشت پا نیز نامیده می‌شود، یکی از مهم‌ترین تاندون‌های بدن است که عضلات پشت زانو را تا عضله ساق پا می‌کشد. این نواحی یکی از پرفشارترین نقاط بدن است و کشیدگی یا شکست تاندون ممکن است خطرات جدی برای فرد داشته باشد.
برخورداری از کشیدگی تاندون ممکن است با خطرات زیر همراه باشد.
- درد و تورم
کشیدگی تاندون ممکن است با درد و تورم در منطقه پشت پا و ساق همراه باشد که ممکن است باعث محدودیت حرکت و ایجاد ناراحتی شدید در فعالیت‌های روزانه شود.
- ناتوانی
شکست یا کشیدگی تاندون آشیل می‌تواند منجر به ناتوانی کامل یا ناقص در حرکت کردن پا شود و برای بازسازی نیاز به درمان و توان‌بخشی گسترده دارد. در ادامه درباره درمان کشیدگی تاندون آشیل نیز صحبت خواهیم کرد.
- خطر شکستگی دوباره
در صورتی که تاندون به طور کامل شکسته باشد و پس از درمان و توان‌بخشی دوباره فعالیت‌های ورزشی یا فشرده‌تری انجام دهید، خطر شکستگی دوباره تاندون آشیل افزایش مییابد.
- عفونت
هرگونه جراحت به تاندون ممکن است منجر به عفونت شود که نیاز به مداخله پزشکی فوری دارد.
به علت شدت و جدیت خطرات مرتبط با کشیدگی آشیل، همیشه مهم است که به صورت فوری به پزشک متخصص مراجعه کنید تا تشخیص دقیق و درمان مناسبی ارائه شود.
چه کارهایی باعث کشیدگی تاندون آشیل می‌شود؟
کشیدگی یا Achilles Tendon اغلب به دلیل وقوع ضربه، تصادف، ورزشهای فعال و یا بلند کردن اشیا سنگین اتفاق می‌افتد. برخی عوامل ممکن است باعث افزایش احتمال ابتلا به کشیدگی Achilles Tendon شوند شامل موارد زیر است.
- ورزشهای خاص
رخی ورزش‌ها مانند فوتبال، بسکتبال، والیبال، تنیس از جمله ورزش‌هایی هستند که ممکن است باعث کشیدگی آشیل شوند. به‌عنوان‌مثال، در تنیس، حرکات مکرر دچار فشار زیادی به تاندون می‌شوند که می‌تواند به کشیدگی منجر شود.
- عوامل سنی
عوامل سنی می‌توانند تأثیر مستقیمی بر کشیدگی تاندون آشیل داشته باشند. با پیشرفت سن، تاندون‌ها از انعطاف پذیری و قدرت کمتری برخوردار می‌شوند. این موضوع می‌تواند باعث افزایش احتمال آسیب‌های تاندونی شود، از جمله کشیدگی Achilles Tendon.
همچنین، با پیر شدن، رگ‌ها و عروق خونی که به تأمین خون به تاندون‌ها اختصاص دارند نیز ضعیف‌تر می‌شوند که می‌تواند تأثیرات منفی بر روی بهبودی کشیدگی تاندونی داشته باشد.
این عوامل می‌توانند منجر به کاهش قدرت تاندون‌ها، افزایش زمان بهبودی پس از کشیدگی تاندون و افزایش احتمال عود زخم‌ها و آسیب‌های تاندونی شوند. پس با یافتن علت کشیدگی تاندون آشیل قدم اول را برای درمان بردارید.
- استفاده از داروهای خاص
مصرف برخی داروها مانند استروئیدها می‌تواند منجر به ضعیف شدن تاندون‌ها شود که آنها را به آسانی قابل شکستن میکند.
- وجود بیماری‌های مشخص
کشیدگی تاندون آشیل یک پیچیدگی پزشکی است که ممکن است به دلایل مختلف ایجاد شود، از جمله فعالیت‌های ورزشی یا ضربه‌های مستقیم به ناحیه آن. این مشکل معمولاً با شرایط و بیماری‌های مختلفی همراه است. در زیر به برخی از بیماری‌هایی که ممکن است بر کشیدگی Achilles Tendon تأثیر بگذارند، اشاره خواهم کرد:
- التهاب تاندون آشیل (Achilles Tendonitis)
این یک نوع التهاب تاندون است که ممکن است ناشی از فعالیت‌های ورزشی یا استراحت ناکافی باشد. موارد زیادی از جمله کم فعالیتی ورزشهای خطرناک را افزایش میدهد. ممکن است با درد و تورم در ناحیه تاندون آشیل همراه باشد.
- بیماری آکیلودیس
این بیماری موجب تنگی یا انقباض ناگهانی و ناخواسته عضلات پاتلا (پا) می‌گردد که ممکن است باعث بر کشیدگی تاندون شود.
- آنتروپی تاندونی (Tendinosis )
- این یک وضعیت بدون التهابی است که منجر به تخریب تدریجی Achilles Tendon می‌شود. این مشکل ممکن است ناشی از فشار طولانی مدت و یا آسیب دیدگی تکراری باشد.
همچنین برخی بیماری‌ها مانند دیابت یا آرتریت می‌تواند به دلیل خطراتی که بر روی بافت‌های بدن ایجاد میکند، باعث شکستگی تاندون می‌شود.
برای جلوگیری از کشیدگی تاندون آشیل، اهمیت استراحت مناسب بعد از فعالیت‌های ورزشی، انجام تمرینات تقویتی، استفاده از تکنیک‌های صحیح برای اجرای حرکات و بهبود فرم بدنی و دریافت مشاوره پزشکی برای ابتدایی‌ترین نشانههای درد و ناراحتی از اهمیت بالایی برخوردار است.
چه مراقبت‌هایی به درمان کشیدگی تاندون آشیل کمک میکند؟
بهتر است به دکتر متخصص یا فیزیوتراپیست مراجعه کنید؛ اما معمولاً برای درمان کشیدگی Achilles Tendon ، مراقبت‌های زیر ممکن است کمک کننده باشد:
- استراحت
استراحت و کاهش فعالیت‌هایی که تاندون را تحریک می‌کنند، به ترمیم آن کمک میکند.
- یخ‌زدایی
استفاده از یخ به مدت ۱۵-۲۰ دقیقه، چند بار در روز می‌تواند التهاب را کاهش دهد.
- فیزیوتراپی
تمرینات و حرکات ارتفاعی با کمک فیزیوتراپیست می‌توانند قوای استحکام تاندون و عضلات را تقویت کرده و بهبود بخشید.
- داروها
در برخی موارد، داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs)مانند ایبوپروفن ممکن است به تخفیف درد و التهاب کمک کنند.
- تزریق‌های کورتیکواستروئیدی
در برخی موارد شدیدتر، پزشک می‌تواند تزریق‌های محلی کورتیکواستروئیدی انجام دهد تا به تخفیف درد و التهاب کمک کند.
- تغییرات در فعالیت‌های روزانه
تغییر رژیم غذایی، روش‌های کاری برای کاهش فشار روی تاندون و اجزای معتاد ورزشی با ملاحظه تنش روی تاندون می‌تواند مفید باشد.
اگر احساس می‌کنید تاندون آشیل دارید، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید تا برنامه درمانی مناسب برای شما تعیین شود.
چه ورزش‌هایی به درمان پارگی تاندون آشیل کمک میکند؟
ورزش‌هایی که به درمان پارگی تاندون آشیل کمک می‌کنند، بستگی به مرحله و شدت آسیب دیدگی و توصیه‌های پزشک دارد. اما به طور کلی، یک برنامه تمرینی منظم و منطبق با وضعیت فیزیکی فرد می‌تواند در بهبود تاندون آشیل مؤثر باشد. این برنامه تمرینی ممکن است از ترکیب مطبوعات ایستی، توان‌بخشی و تثبیتی ورزشهای مختلف تشکیل شود.
ورزش‌هایی که می‌توانند در درمان پارگی تاندون آشیل مؤثر باشند عبارت‌اند از:
- تمرینات توان‌بخشی با دنبال کردن راهنمایی پزشک یا توان‌بخشی متخصص
- تمرینات کششی و تقویتی از جمله انجام تمرینات انعطاف سازی که تنش را بر روی تاندون کاهش میدهند
- تمرینات تثبیتی مانند تمرینات با وزنه که به تقویت عضلات اطراف تاندون کمک کرده و حمایت اضافی برای تاندون فراهم می‌کنند و به درمان کشیدگی تاندون آشیل کمک میکند.
- فعالیت‌های آرام و تدریجی مانند پیاده‌روی یا دوچرخه‌سواری که کمک به بهبود عملکرد قلب و عروق و افزایش جریان خون به منطقه آسیب دیده میکند.
حتماً در انتخاب و انجام ورزش‌ها و تمرینات، توصیه و نظر پزشک متخصص یا فیزیوتراپیست را که با وضعیت خاص شما آشنا هستند را دنبال کنید.
مصرف چه داروهایی به کاهش درد پارگی تاندون آشیل کمک میکند؟
برای کاهش درد ناشی از پارگی تاندون آشیل (پارگی تاندون آشیل) معمولاً از چندین نوع دارو و روش درمانی استفاده می‌شود. این شامل موارد زیر می‌شود
- ضدالتهاب‌ها
داروهای ضد التهاب به درمان پارگی تاندون آشیل (پارگی تاندون) کمک می‌کنند؛ زیرا علائم این نوع آسیب‌ها شامل التهاب و درد می‌شوند. در این موارد، داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن و دیکلوفناک می‌توانند به عنوان گزینه‌های درمانی مورد استفاده قرار بگیرند.
این داروها با کاهش التهاب و درد، به تخفیف علایم پارگی تاندون کمک می‌کنند و ممکن است بهبود در بهبود فرایند التیام تاندون کمک کنند. ضد التهاب‌ها عمدتاً با مهار فعالیت آنزیم‌هایی مانند سیکلواکسیژناز که در فرایند التهاب نقش دارند، عمل می‌کنند.
البته باید توجه داشته باشید که مصرف این داروها نیازمند مشورت پزشک است و ممکن است عوارض جانبی داشته باشند، مانند تحریک معده یا اثرات بر روی کلیه و کبد. همچنین، استفاده از داروهای ضد التهاب باید با دستور و نظر پزشک شما صورت گیرد، مخصوصاً اگر شما دارای بیماری‌ها یا مشکلات پزشکی دیگر هستید. داروهایی مانند ایبوپروفن، ناپروکسن، دیکلوفناک و سلکولاکسیب از دسته ضدالتهاب‌های غیراستروئیدی هستند که می‌توانند درد و التهاب را کاهش دهند.
- استروئیدها
استروئیدها یک دسته از داروهای ضد التهابی هستند که می‌توانند در درمان پارگی تاندون آشیل کمک کنند. در واقع، آنها به عنوان یک قسمت از برنامه درمانی مورد استفاده قرار میگیرند، اما به تنهایی نباید استفاده شوند. استفاده از استروئیدها برای پارگی تاندون آشیل بستگی به شدت و نوع آسیب دیدگی دارد و باید توسط یک پزشک متخصص انجام شود. استروئیدها ممکن است اثرات مثبتی بر روند التیام بیماری داشته باشند، از جمله
- کاهش التهاب
استروئیدها می‌توانند به کنترل التهاب و واکنش‌های ضد بدنی کمک کنند که ممکن است منجر به کاهش درد و تورم مرتبط با پارگی تاندون آشیل شود.
- کاهش علائم
استفاده از استروئیدها می‌تواند منجر به کاهش درد و محدودیت حرکت مربوط به پارگی تاندون آشیل شود.
با این حال، لازم به ذکر است که استفاده از استروئیدها همراه با احتمال عوارض جانبی مهمی همراه است، از جمله تغییرات در قند خون، سیستم ایمنی، و وزن؛ بنابراین، این داروها باید تحت نظر یک پزشک و با رعایت دقیق دستورات او مورد استفاده قرار گیرند. استفاده از استروئیدهایی مانند پردنیزولون و متیل پردنیزولون نیز ممکن است به کاهش التهاب و درد مرتبط با پارگی تاندون آشیل کمک کند.
- آنالژزیک‌ها
درمان پارگی تاندون آشیل یا تیره رانی معمولاً شامل یک سری روش‌ها و درمان‌های مختلف است، از جمله استفاده از داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن. این داروها با کاهش التهاب و درد به موضع کمک می‌کنند.
همچنین، داروهای انالژزیک که عمدتاً شامل داروهای ضد درد؛ مانند پاراستامول یا مورفین می‌شوند، به تسکین درد کمک می‌کنند. این داروها می‌توانند به‌صورت موضعی یا به‌صورت سیستمیک (به صورت داخلی یا تزریقی) مورد استفاده قرار بگیرند.
در موارد خاص، ممکن است پزشک تزریق‌های موضعی داروهای انالژزیک مانند استروئیدها (مانند کورتیکوستروئیدها) یا داروهای دیگر را توصیه کند تا به تسکین درد و کاهش التهاب کمک کنند.
البته، قبل از استفاده از هر نوع دارو، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید تا بهترین گزینه برای شرایط شما را مشخص کنید.
- فیزیوتراپی
با یافتن علت کشیدگی تاندون آشیل ورزشهای مناسب را بیابید. درمان‌های فیزیوتراپی از جمله تمرینات تقویتی و تمرینات کششی می‌تواند به بهبود علائم پارگی تاندون آشیل یا کشیدگی آن کمک کند.
- تزریق‌های محلی
تزریق‌های محلی مانند کورتیکوستروئیدها (مانند کورتیزون) یا پلاسمای غنی از پلاکت می‌توانند در درمان پارگی تاندون آشیل مفید باشند.
همچنین استراحت، استفاده از روش‌های کمکی مانند بسته‌بندی یخ یا گرما، و کاهش فعالیت‌های زمینه‌ای نیز می‌تواند در بهبودی علائم مؤثر باشد.
برای درمان تاندون آشیل از چه روش‌های استفاده می‌شود؟
درمان تاندون آشیل شامل چندین روش و تکنیک مختلف است که به ترتیب شدت و مرحله بیماری ممکن است تغییر کنند.
- استراحت: استراحت و جلوگیری از فشار و فعالیت‌های بیش‌ازحد برای تسریع فرآیند بهبودی تاندون استخوانی می‌تواند مفید باشد.
- فیزیوتراپی: توسط فعالیت‌های فیزیکی و تمرینات استخراجی، قدرت و انعطاف تاندون را افزایش میدهد.
- آب‌درمانی: تمرینات و درمان‌هایی که در آب انجام می‌شوند ممکن است برای تاندون‌های آسیب‌دیده مفید باشند، زیرا کمک به کاهش وزن بدن، فشار به تاندون و ایجاد حرکات نرم و ملایم میکند.
- مصرف داروها: پزشک ممکن است داروهای ضد التهابی یا داروهای تسکین آلمان معرفی کند تا به کاهش درد و التهاب کمک کنند.
- درمان‌های جایگزین: مثل اکوپانکچر، ماساژ تریگر، و یا استفاده از سرما و گرما نیز ممکن است برای کاهش التهاب و درد مفید باشد.
حتماً قبل از اعمال هر گونه روش درمانی، بهتر است با پزشک یا متخصص فیزیوتراپی مشورت کنید.
آیا جراحی برای درمان تاندون آشیل ضروری است؟
درمان تاندون آشیل (پارگی تاندون آخیلس) بستگی به جراحی یا غیر جراحی به وضعیت و شدت آسیب وابسته است. در صورتی که تاندون به طور کامل پاره شده باشد، جراحی معمولاً ضروری است.
در مواردی که تاندون ناقص از پاره شده یا آسیب‌دیده است، انجام تمرینات توان‌بخشی و استفاده از روش‌های درمانی غیر جراحی ممکن است بهبودی را به همراه داشته باشد. این تمرینات مُعمولاً شامل فیزیوتراپی، استفاده از باندها و اسباب‌بازی‌ها، داروها و تزریق‌های موضعی می‌شود.
در هر صورت، تصمیم نهایی در مورد نیاز به جراحی یا درمان غیرجراحی توسط پزشک شما بر اساس مشخصات شخصیتان و شرایط پزشکی شما تعیین خواهد شد.
جمع‌بندی
شما با خواندن این مقاله متوجه میشوید که علت پارگی تاندون آشیل چیست. اگر این عارضه در بدن رخ دهد چه نشانههایی دارد. همچنین متوجه خواهید شد که در مواجه با چنین مشکلی باید چه واکنشی نشان دهید
به علاوه داروهای مربوطه که برای درمان کشیدگی تاندون آشیل استفاده می‌شود را معرفی کرده‌ایم. همچنین روش‌های درمان آن را نیز شرح داده‌ایم.
اگر دچار کشیدگی تاندون آشیل شدهاید و به دنبال اطلاعات کاملتری در مورد این مشکل میگردید با ما به شماره 02536505064 تماس بگیرید تا مشاوران ما اطلاعات به روزتری را در اختیارتان قرار دهند. متاسفانه برخی بیماران در هنگام بیماری آرامش خود را از دست میدهند و نمیتوانند به خوبی شرایط را کنترل کنند. اگر چنین اتفاقی برایتان رخ داده است در قسمت کامنتها تجربهتان را با ما به اشتراک بگذارید و بگویید چگونه توانستید چنین شرایطی را مدیریت کنید.